မြန်မာနိုင်ငံသည် ဒီဇင်ဘာ ၁၆ ရက်နေ့တွင် သံတမန်ဆက်ဆံရေးထူထောင်ရန်နှင့် သံတမန်အလဲအလှယ်ပြုလုပ်ရန် မျှော်လင့်ပါသည်ဟုပါရှိသည့် စာတစ်စောင်ကို ချုအင်လိုင်းထံသို့ရေးသားပေးပို့ခဲ့သည်။ ကွန်မြူနစ်မဟုတ်သည့် နိုင်ငံမှ ပထမဆုံးအသိမှတ်ပြုမှုဖြစ်သည်။သို့ရာတွင် ထိုအချိန်က မော်စကိုသို့ရောက်နေသော မော်စီတုန်းက မြန်မာနိုင်ငံ၏ မေတ္တာရပ်ခံချက်နှင့်စပ်လျဉ်းပြီး သံတမန်ဆက်ဆံရေး ထူထောင်ချင်လျှင် ရန်ကုန်သည် ကေအမ်တီနှင့် မည်သည့်အချိန်တွင် အဆက်ဖြတ်မည်နည်းဆိုသည်ကို မေးမြန်းရန်လိုအပ်ကြောင်း၊ မြန်မာနိုင်ငံအပါအဝင် အရှင်းရှင်နိုင်ငံများအားလုံးနှင့်ဆက်ဆံရေးထူထောင်ရာတွင် ကွန်မြူနစ်ပါတီ၏အခြေခံမှုများနှင့် လုံး၀ မသွေဖည်ရန်လိုအပ်ကြောင်း၊ နှစ်ဖက်ညှိနိူင်း ဆွေးနွေးသည့်ကိုယ်စားလှယ်အဖွဲ့တစ်ဖွဲ့ကိုလည်း ခန့်ထားရန်လိုအပ်ကြောင်း စသည်တို့ကို ရန်ကုန်သို့ အကြောင်းကြားရန် ချုအင်လိုင်းသို့ ပြောခဲ့သည်။ချုအင်လိုင်းက မြန်မာအစိုးရသည် ကေအမ်တီ အစိုးရနှင့်ဆက်ဆံရေးဖြတ်တောက်ပြီးမှသာ တရုတ်ပြည်သူ့သမ္မတနိုင်ငံဗဟိုအစိုးရအနေဖြင့် ပြည်ထောင်စု မြန်မာနိုင်ငံနှင့် သံတမန်ဆက်ဆံရေး ထူထောင်လိုကြောင်း၊ မြန်မာအစိုးရသည် စေ့စပ်ညှိနိူင်းမည့်သူတစ်ဦးကို ဘေဂျင်းသို့ စေလွှတ်ပေးရန် မျှော်လင့်ကြောင်း ဒီဇင်ဘာ ၂၁ ရက်နေ့တွင် စာပြန်ခဲ့သည်။ဘေဂျင်း၏ပြန်ကြားချက်ကို ရန်ကုန်ဘက်ကအေးတိအေးစက်နိုင်သည်။ ၎င်းတို့မျှော်လင့်ထားသလိုမဟုတ်ဟု ရန်ကုန်ဘက်က အထင်ရှိကြကြောင်း တရုတ်နိုင်ငံဆိုင်ရာ အိန္ဒိယသံအမတ်ကြီး ပနစ်ကာက “In Two Chinas” စာအုပ်တွင် ရေးသားခဲ့သည်။တရုတ်နိုင်ငံသစ်ထူထောင်မှုကို ကမန်းကတန်းအသိမှတ်ပြုလိုက်ခြင်းဖြင့် မျက်နှာသာရလိမ့်မည်ဟုမျှော်လင့်ထားသော မြန်မာများစိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြစ်ခဲ့ကြသည်။ အကျိုးဆက်အားဖြင့် ၁၉၄၉ နှစ်ကုန်ပိုင်းတွင် မြန်မာအစိုးရသည် တရုတ်၏စာကိုမပြန်ကြားတော့ဘဲ အခြားနိုင်ငံများနှင့်တရုတ်ဆက်ဆံပုံကိုသာ စောင့်ကြည့်နေတော့သည်။ကိုးကား – In Two Chinas by Panikkar ခေတ်သစ်တရုတ်နိုင်ငံထူထောင်ခြင်းကူမင်တန်ပြဿနာ
